Pod niebieskimi baldachami nieskończonego błękitu,

kiełkuje myśl pełna zachwytu.

W błękitnej toni zanurza korzenie,

Nie śpi, nie mówi, nie je.

Oczarowana patrzy na czerwone słońce,

wielkie i gorące.

W jego promieniach pragnie się spalić,

niczego nie chcąc ocalić.

Życzenie staje się rozkazem.

W wiecznym płomieniu spojeni,

goreją na zawsze razem,

Pan i jeden z jego cieni.

20.08.2024 r.