W bawełnianą do kostek koszulę wtulona,

co od zawsze wraz ze mną rośnie,

z naparem w dłoni,
z zadumą obserwuję,

cóż wyczynia pogoda rozstrojona.

Doświadczone słoty, chłody przenikliwe,

młode burze, babie lato,

silą się, prężą, zapamiętale wiją,

po to tylko, by być przez chwilę.

I tak się zastanawiam,
czy w oczach postronnego obserwatora,

wyglądamy równie zabawnie,
zmagając się,

do czasu kiedy, każdy z nas,
o co walczył,
bez opieki zostawia...
[09.05.10r.]